Listy

Lonia

Konserwacje serwerów nie mają z nami szans i tak wszyscy będą mogli przeczytać ten wspaniały list, a może zachęci nas to, do napisania własnego? Nasze przeżycia są jedyną prawdą jaka nas interesuje. Dzielmy się nimi, wzmacniając nasze pozytwne stany.

Cześć Loniu
Chciałam napisać dzisiaj na forum, ale forum nie działa, więc napiszę do Ciebie list.
Chciałabym napisać Ci o moich wakacjach, chociaż i chcę i czuję jakiś opór.
Leciałam samolotem, bo tego bardzo chciałam, mimo lęku który czułam
najbardziej przed samym wyjazdem.
Bardzo pięknie jest w chmurach i nad chmurami, czułam dziwne zawroty głowy
kiedy się wznosiliśmy, ale podczas samego lotu czułam się bardzo dobrze, chociaż nie mogłam uwierzyć,
że to się dzieje.
Niebo było w pięknym błękitnym kolorze, kiedy byliśmy nad chmurami, miałam wrażenie, że jesteśmy
nad białym puchowym lasem, a czasem wyglądało to tak jak zimowy krajobraz, domki takie malutkie,
wszystkie sprawy na ziemi takie malutkie, i miałam wrażenie, że tak powoli się przemieszczamy,
chociaż podobno leci się ok.800 km na godzinę, ale lecąc już czułam taki spokój jak nigdy dotąd.
Bardzo podoba mi się latanie Loniu, a najbardziej takie z przenikaniem przez szybę lub ścianę.

Byliśmy Loniu na wycieczce w miejscu, które nazwaliśmy z Marcinem Osiołkowo.
Ponieważ nikt nie mówił po polsku, więc nie mogliśmy zapytać jak nazywa się miejscowość,
ale nie ważne my wiemy, że to było Osiołkowo.
Pojechaliśmy tam, żeby pojeździć na osiołkach, wprawdzie jeździła tylko Ala, ale zobaczyliśmy
piękne miejsce, ciepłe, zielone, połoniny z owcami i końmi no i osiołkami, ludzi, którzy żyją blisko natury,
to wszystko jakieś surowe, ale piękne.
Zastanawiam się tylko dlaczego tam jest tak ubogo - ludzie mieszkają w domach z dziurawymi lub pozałamywanymi
dachami, gospodarstwa zaniedbane .
Mieszkaliśmy w mieście, w którym było mnóstwo hoteli, wszystko nowe, pachnące lub dopiero w budowie.
Mieszkaliśmy nad samym morzem, które najbardziej podobało mi się kiedy zachodziło słońce,
niebo i woda zmieniały się z minuty na minutę, najbardziej pamiętam jeden wieczór, kiedy woda zrobiła się
jakaś błękitnolustrzana, nie wiem jak to opisać, ale patrzyłam zdziwiona tym kolorem.

Wiesz Loniu pomyślałam sobie, że wszyscy mamy w sobie takie miejsca, które są już zadbane,
wypielęgnowane , albo takie, które są dopiero w budowie, są też takie, w których czuje się przejmującą biedę,
ale wszystkie miejsca są piękne.
Pa
Małgosia