samoakceptacja w praktyce

na razie bez nazwy tutaj · Gość

Witam Was wszystkich serdecznie.
Miłość do samego siebie dla wielu ludzi jest pojęciem absolutnie abstrakcyjnym. Zgadzają się, że jest to ważne, lecz nie wiedzą, jak wprowadzić to w życie. Ja uznałam, że aby moja miłość miala wymiar praktyczny, muszę zmienić myślenie na swoj temat. Zaczęłam od próby nie obwiniania się za popełnione błędy. W moim domu każdy błąd był źle traktowany. Dowiedziałam się, że owe "błędy" to nic innego jak lekcje. To jest coś, czego po prostu nie umieliśmy.. nie ma sensu się obwiniać, ale wyciągnąć wnioski i działać wg tych wniosków!
W tym celu, jak popełnię "błąd" to już nie obwiniam siebie - nie psioczę na siebie emocjonalnie ani w myślach. Przyglądam się swoim emocjom ( złym), wtedy jakoś znikają. I zaczynam się koncentorować na tym, czego nauczyło mnie owo wydarzenie. Tak nie, na wydarzeniu, ale na tym co mnie nauczyło. Ponieważ zawsze psioczylam sobie w wyniku błędów, to dziekuję sobie za tą lekcję i jestem chwilę, otwierając się na uczucie wdzięczności ( nie zawsze przychodzi). Potem proszę o odwagę, aby móc wprowadzać w życie wnioski do jakich doszłam ( ponieważ wcześniej mimo iż dochodzilam do wnioskow to nigdy ich nie wprowadzalam w życie). W taki sposob każde takie wydarzenie staje się nauką, a ja nie obwiniam siebie.
A jakie są wasze sposoby
zmianę myślenia o sobie
czy też zmianę stosunku do siebie

jednym slowem ..
JAK WY W PRAKTYCE UCZUCIE SIĘ PRAWDZIWIE KOCHAĆ SIEBIE?

na razie bez nazwy tutaj · Gość

oo przepraszam... nie ma złych emocji.. ale wiecie o co chodzi.. np nienawiść wobec siebie, wstyd itd

Lonia

Pisz o takich "złych" emocjach jak złość, nienawiść, wstyd w działach na forum. Rozebrane do naga same odejdą. To będzie najlepsza praktyka. Słowo pisane ma bardzo dużą moc. A jak podświadomość otworzy ten czarny worek, który chowa przed nami i wszyscy zobaczą co ona tam ma, to już jest wolna i nie musi nic ukrywać. Energia, która na to zużywała, zostaje nam do tworzenia. Serdecznie pozdrawiam, Lonia.

na razie bez nazwy · Gość

chodziło mi Loniu o to, aby nie traktować np złości jako "złego" uczucia właśnie, nie ganic sie za jej odczuwanie,ale aby potraktować ją naturalnie, tak jak na przykład radość. Bo emocje po prostu są

Bodhisattva

Gościu, oby tak dalej Smile

))
Fajnie, że przestajesz się obwijać za swoje błędy itp., zaczynasz się szanować, bardzo dobrze jest nie tylko szanować własne decyzje, ale także obejmować się tą miłością. Czy mówisz do siebie czasem "Jaki jestem piękny!", "Jestem w porządku, zawsze i wszędzie!", "Zawsze byłem w porządku!", dawaj sobei komplementy, niech będzie miło. To naprawdę świetna zabawa, wiele się podczas takiej zabawy uwalnia.

Często używam tego słowa "ZABAWA" nawołuje do zabawy, mówię "Bawcie się", niektórzy ludzie uważają, że zabawa to brak szacunku do czegoś, nieprawda! Zabawa to właśnie żywy szacunek do siebie, do innych, do rzeczy, do świata... Gdy się bawisz, pozwalasz sobie na bycie tu i teraz całym sobą! Gdy podchodzisz do czegokolwiek poważnie, zauważ, że tylko po częsci zajmujesz się tym czymś, a reszta obserwuje by przypadkiem nie być mniej poważnym, szuka i kontroluje, by przypadkiem nie popełnić błędu. To jest brak szacunku włąsnie, bawcie się i zobaczcie, że cay szacunek jest właśnie w zabawie, bo zabawa to przedewszystkim pozwolenie sobie na wolność, na spontaniczność, na prawdę, na wszystko, to brak kontroli i pełne otwarcie, czy mozliwy jest wiekszy szacunek do siebie i do całego stworzenia, do Boga?

----
"Kocham ludzi jak siebie samego..."